از روزی که "نفس" رو دیدم عاشق پانته آ پناهی ها شدم که به نظرم در اوج اینکه (از نظر بعضیا )قشنگ نی ،قشنگه باز.فقط با دیدن فیلم میتونید بفمید چی میگم.نکته دوم اینکه این خونه ها که عصرا به جا قند با چایی مربا میخورن چه همه متشخص و خوب و با کمالاتن.یه قاشق مربا یه قُلپ چایی هل دار ...آخ.
چقدم خوشمزست مربا با چایی هل دار!! مرباشم فقط هویییج باشه
من هییییچ فیلمی از پانته آ پناهی ها ندیدم ولی خیلییییییی دوستش دارم، خیلی
من با این فیلم آخریه که ازش دیدم شیفته ش شدم.اصن یه چی لامصب توی نگاهش داره توی حرف زدنش...ببین نفسِ آبیارُ ببین حتمن